Od 1 kwietnia, zarobek pracowników w wieku powyżej 25 lat w Wielkiej Brytanii wzrósł o 33p – z £7.50 na £7.83 za godzinę wykonywanej pracy. Podwyżka National Living Wage ma, według statystyk, dostarczyć osobom zatrudnionym na podstawowy pełen etat dodatkowe £600 dochodu na rok. Jak jednak ma się to do ciągle wzrastających kosztów utrzymania?

Od 1 kwietnia stawka godzinowa wynagrodzenia wyniesie:
- £7.83 dla pracowników w wieku i powyżej 25 lat;
- £7.38 dla zatrudnionych w wieku od 21 do 24 lat;
- £5.90 dla młodszych pracowników (18-20 lat);
- £4.20 dla pracowników, którzy nie ukończyli jeszcze 18 lat;
- £3.70 dla praktykantów poniżej 19 roku życia bądź w ich pierwszym roku praktyk.

Rząd szacuje, że z podwyżki wynagrodzenia godzinowego o 4.4% skorzysta ponad dwa miliony pracowników w kraju.

Jednak organizacja The Living Wage Foundation wyliczyła, że aby zatrudnieni mogli pokryć podstawowe koszty związanie z mieszkaniem, jedzeniem, transportem i opieką nad dziećmi – musieliby zarabiać grubo więcej, bo aż £8.75 na godzinę. Przedstawiciel organizacji skomentował, że chociaż każda podwyżka, niwelująca nawet w niewielkim stopniu przepaść pomiędzy wyliczeniami rządowymi a realnymi potrzebami pracowników, jest mile widziana – to należy jednak przy tym pamiętać, że ponad 5.5 miliona osób wciąż zarabia mniej niż wynoszą ich zasadnicze koszty utrzymania. I to o wiele, bo aż o £1800 rocznie mniej niż tzw. „real living wage”. Ci pracownicy musieliby pracować o sześć tygodni więcej (a w Londynie nawet o 84 dni dłużej), aby móc bez żadnych problemów i wyrzeczeń pokryć swoje podstawowe zobowiązania finansowe.

Kongres Związków Zawodowych jest podobnego zdania. Jego przedstawiciele zauważają wzrost wynagrodzenia ponad inflację, jednak twierdzą, że należy jak najszybciej podjąć kroki, aby National Living Wage wynosiła przynajmniej £10. - A tymczasem nie jesteśmy nawet na dobrej drodze, aby osiągnąć £9 na godzinę do 2020 roku, jak obiecał nam minister finansów George Osborne – kwituje sekretarz generalna, Frances O'Grady.